Haast nergens in de Europese Unie zijn die zo laag als hier, zeker wat online kansspelen betreft. Alleen Malta en enkele Baltische staten gaan onder onze lat. In de rest van de EU liggen de tarieven dubbel zo hoog, of hoger.
Toch krijgt dat nauwelijks aandacht in het publieke debat. Het belastingtarief voor online kansspelen is in de drie gewesten 11 procent. Dat aandeel wordt afgeroomd van het brutospelresultaat, een ingewikkelde term voor de brutowinst die overblijft na het uitkeren van de prijzen en winsten. Om allerlei ingewikkelde redenen zijn kansspelen ook nog eens vrijgesteld van btw. Ze genieten een eigen belastingregime.
Bij de buren
Laten we die 11 procent eens vergelijken met onze buurlanden. In Nederland bedraagt de kansspelbelasting 29,5 procent op de brutowinst, en de Nederlandse Kansspelautoriteit doet daar nog een heffing van 1,9 procent bovenop, onder andere voor verslavingspreventie. De belastingvoet is bijna driemaal zo hoog als in België.
Een ‘Duits’ scenario voor belastingen op online gokspelen zou in België ongeveer 111 miljoen euro opbrengen, in plaats van het twintigtal miljoen euro vandaag.
In Frankrijk zijn online casinospelen haast allemaal verboden, maar online weddenschappen belasten zij aan 33,7 procent van de brutowinst. Daar laten de Fransen het niet bij. Ze doen er nog een sociale zekerheidsbijdrage van 10,6 procent bovenop én een heffing van 10,6 procent voor l’Agence Nationale du Sport. Dat maakt samen een belastingvoet bijna 55 procent.
De Duitsers pakken het iets anders aan. Zij hebben een Einsatzsteuer voor weddenschappen, een belasting op de inzetten. Dat is een soort omzetbelasting, die geen rekening houdt met de brutowinst van de aanbieder. Dat tarief ligt op 5,3 procent.
Dat lijkt laag, maar de belastbare basis, al het ingezette geld, is veel groter. Zo werd in België in 2022 voor 2,1 miljard euro ingezet bij online weddenschappen, en bedroeg de brutowinst voor de aanbieders zo’n 210 miljoen euro. Een ‘Duits’ scenario zou daarbij ongeveer 111 miljoen euro opbrengen, in plaats van het twintigtal miljoen euro vandaag.
De Denen doen het aan 28 procent van de brutowinst, de Italianen aan 25, de Grieken aan 35, ga zo maar door. In België kan niemand eigenlijk goed uitleggen waarom de tarieven zo laag liggen.
Putje
Die vraag moeten de gewesten beantwoorden, want de ‘belasting op spelen en weddenschappen’ is sinds 1989 een gewestelijke belasting. Die regionalisering was vooral een goed idee in een predigitaal tijdperk, toen de opbrengsten van de casino’s makkelijk te splitsen waren tussen de verschillende gewesten. Vandaag kunnen online gokaanbieders hun servers verplaatsen, op zoek naar het laagste gewestelijke tarief.
Sinds de openstelling van de online gokmarkt in 2011 zijn de gewesten in een onderlinge race naar het putje verwikkeld, waarbij de laagste bieder (in dit geval het Waals gewest) het tarief van 11 procent bepaalt. De anderen moesten volgen, uit schrik voor inkomstenverliezen. Tot zover de gewestelijke autonomie in functie van het algemeen belang.
Ondertussen groeit de online gokmarkt stormachtig door, met een totale jaarinzet van 28 miljard euro in 2022. De gokoperatoren cashen, de samenleving betaalt de rekening. Een rechtvaardigere kansspelbelasting is het instrument bij uitstek om de gokindustrie eindelijk zijn eerlijke steentje te laten bijdragen én de prijs van het gokken op te drijven.
Dat is niet meer dan een kwestie van gezond verstand en een no-brainer voor alle toekomstige regeerakkoorden.
