‘De onderhandelaars moeten goed beseffen wat er op het spel staat’, legt ACV-kopstuk Ann Vermorgen uit. ‘Met wat nu voorligt komen het welzijn en de welvaart van heel veel mensen in gevaar, nu en in de toekomst. Want het is heel duidelijk: mensen zullen nog harder en langer moeten werken voor uiteindelijk minder inkomen en minder pensioen.’
‘Daarbij moeten de onderhandelaars de mensen ook geen blaasjes proberen wijs te maken: je kan niet én nu geld besparen op pensioenen én tegelijk zeggen dat het effect zich pas in 2060 laat voelen. Het is duidelijk: wat de ene hand beloofd heeft vóór de verkiezingen, wordt nu alvast dubbel en dik teruggenomen met de andere. De verkiezingsbelofte dat werken meer zou lonen, is ondertussen verworden tot een farce. Daar komt nog bovenop dat voor wie niet kan werken, de voorstellen van formateur De Wever en Bouchez uitblinken in georganiseerd wantrouwen, hardvochtigheid en revanchisme.’
Het gaat ook verder dan wat nu voorligt, meent Vermorgen. ‘Door de alle lucht in de Arizona plannen staat het in de sterren geschreven dat als Arizona er komt, iedere begrotingsronde opnieuw dezelfde debatten de kop zullen opsteken. De gewone mensen zullen het iedere keer weer moeten ontgelden. Het protest en de ontevredenheid zal alleen maar aangroeien. En daar worden de centrumpartijen heus niet beter van. Alleen extremen zullen er garen bij spinnen. En dan zijn we nog verder van huis.’
‘Er is maar een mogelijkheid om dit af te wenden’, stelt Vermorgen. ‘Er moet heel hard bijgestuurd worden, het moet socialer en menselijker. En dat kan alleen maar als er heel stevig fiscaal wordt doorgepakt, er is geen alternatief. Het is de essentie van centrumlinks dat ze de sterkste schouders het sterkst laten bijdragen en de mensen die het moeilijk hebben in onze samenleving ondersteunen. Daar moeten Vooruit, CD&V en Les Engagés nu voluit voor gaan. En als daar meer tijd voor nodig is, dan moeten ze die ook nemen. Centrumlinks mag zich niet laten opsluiten in een door De Wever gedicteerde timing. Er staat veel te veel op het spel.’