Zo’n anderhalf jaar geleden gingen community health workers voor het eerst de straat op om kwetsbare mensen naar noodzakelijke zorg te begeleiden. Vandaag zijn ze een onmisbare schakel in het sociale weefsel van de wijken waarin ze werken.

Simon Bellens
Jelle De Bock
 12 september 2022

Met het gejoel van spelende kinderen op de achtergrond gaat community health worker Zhor Boulaich Kasmi op het Terloplein in Borgerhout van bankje naar bankje om zorgbehoevende mensen aan te spreken. Ze begeleidt een man met een handicap, een oorlogsslachtoffer uit Syrië, naar de huisarts. Of ze maakt een afspraak bij het OCMW voor een vrouw zonder papieren, die een factuur van vijfduizend euro kreeg voor een borstkankerbehandeling.

‘Traditioneel moeten mensen zelf hun weg vinden naar de zorgverlener’, legt Mathias Neelen uit, Vlaams coördinator van het community health work. ‘Wij gaan naar de mensen toe.’ Het begon als een gezamenlijk proefproject van de ziekenfondsen in enkele wijken, die per provincie werden uitgekozen op basis van verschillende armoedeparameters. Ondertussen weten de community health workers in Vlaanderen meer dan tweehonderd personen per maand te bereiken, veelal mensen zonder schooldiploma. ‘Daardoor vragen ook andere steden, zoals Veurne, om er een werking op te zetten’, zegt Neelen. ‘Het project is nu verlengd tot eind 2022, maar onze bedoeling is om op meer plaatsen en op langere termijn te kunnen werken.’

‘Veel mensen ervaren barrières om zorg te zoeken’, zegt Zhor. ‘Ze weten niet hoe ze digitaal een afspraak kunnen maken, zijn analfabeet, of ondervinden financiële drempels. Sommigen zitten in een sociaal isolement en hebben door negatieve ervaringen geen vertrouwen in het zorgsysteem. Maar vooral de taal is een barrière.’ Zelf communiceert Zhor met haar cliënten in het klassiek Arabisch, het Marokkaans-Arabisch, het Frans, het Engels, het Nederlands, of het Spaans.

‘Ik ken Borgerhout en Antwerpen-Noord vanbuiten’, vertelt Zhor, die lang in de wijk woonde en er nog familie heeft. ‘Daardoor weet ik goed naar waar ik iemand verder kan verwijzen. Maar elke dag ontmoet ik nieuwe mensen die hulp nodig hebben. Het is belangrijk dat we hen blijven opsporen, er zijn nog veel meer mensen die we moeten vinden.’

Visie Nieuwsbrief inschrijven

Blijf op de hoogte via onze nieuwsbrief!

Aanbevolen

Met je kinderen praten over racisme

‘Waarom is die meneer bruin?’ Voor kinderen is de wereld één grote ontdekkingsreis. Ze stellen moeilijke, maar rake vragen. Hoe een kind omgaat met...
 Limburg  18 september 2023

Hormoon­­verstoorders, een zaak van kapper en klant

Het overgrote deel van de Europeanen heeft te hoge concentraties bisfenol A (BPA) in het bloed, zo meldde het Europees Milieuagentschap (EMA) deze...
   15 september 2023

Taboe rond abortus blijft hardnekkig

Eén op de vijf vrouwen in België heeft in haar leven een zwangerschapsonderbreking. Ondanks dit hoge cijfer blijft het taboe rond abortus in ons...
   11 september 2023

Minder seksuele opvoeding is nefast voor jongeren

Expertisecentrum Sensoa en de Centra voor Leerlingenbegeleiding trekken aan de alarmbel. Door de nieuwe minimumdoelen in het secundair onderwijs...
   06 september 2023