Door de band genomen, lijkt werk best te lonen. De nieuwe fetisj van 500 euro nettoverschil tussen werken en niet-werken wordt in de praktijk al meestal overschreden.
Dat deel van de debatfiches mocht meteen in de vuilbak. Niet dat het onmiddellijk zal helpen. Met de gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zal het rechts-populistische opbod nog wel even aanhouden, zonder zich te laten hinderen door het vermeende fake news van de losgeslagen elite van academische deugmensen.
Ter verheffing, van de echte elite, stampt het rechtse discours naar beneden, in casu gerechtigden met een werkloosheidsuitkering of leefloon. Strengere voorwaarden, dwangarbeid ofwel gemeenschapsdienst, beperkingen van de uitkeringen in de duur, indexsprongen van de uitkeringen, of de schrapping van de welvaartsvastheid ervan zijn de nieuwe recepten in het rechtse kookboek.
Minimumloon
Als er iets fake is aan de resultaten van het CSB, dan is het dat het de opbrengst van werk nog onderschat. Er zijn immers nauwelijks jobs die slechts een minimumloon betalen, waarvan de berekening uitgaat.
Het leeuwendeel van de sectoren zit er minstens 5 procent boven, en het minimumloon zelf werd op 1 april nog eens met 50 euro netto boven de index opgetrokken. Voor 2016 werd zelfs nog een bijkomende verhoging met 50 euro overeengekomen. Bovendien houden de maandlonen geen rekening met vakantiegelden, eindejaarspremies en andere loonvoordelen.
Al het zogezegde gepamper van werkschuw tuig heeft niet verhinderd dat we in een groot deel van Vlaanderen onder de ondergrens van 3 procent-werkloosheid zijn gezakt.
Tellen we enkel het dubbel vakantiegeld bij, dan komen we vandaag al uit op een netto maandinkomen van 2.100 euro voor een alleenstaande. Niet veel, maar wel 691 euro, 49 procent, meer dan een langdurig werkloze met een minimumuitkering. CSB-directeur Ive Marx en co kwamen uit op 632 euro. Maar wat baten kaars en bril als de uil niet zien en lezen wil?
Al dat zogezegde gepamper van werkschuw tuig heeft niet verhinderd dat we in een groot deel van Vlaanderen al onder de ondergrens van 3 procent-werkloosheidsgraad zijn gezakt. Er is voldoende evidentie is dat werklozen verder verarmen contraproductief werkt.
Belastingverlaging voor beterverdieners
Toch moet en zal er geld gevonden worden om een belastingverlaging voor beterverdieners te financieren. Al loopt de retoriek iets anders. Om de werkloosheidsval op te lossen, moeten de belastingen omlaag, want – dixit Matthias Diependaele (N-VA) in een repliek op Ive Marx op X – ‘dit land is nog steeds wereldkampioen in het belasten van arbeid’.
Even rekenen. Van het brutominimumloon van 2.070,48 euro blijft vandaag, de Vlaamse job-bonus meegerekend, 2.008,80 euro over. Er zijn dan geen persoonlijke bijdragen meer voor de sociale zekerheid en amper 56,40 euro belasting, te vermeerderen met 5,28 euro bijzondere bijdrage voor de sociale zekerheid. Samen maakt dat een bijdrage van nauwelijks 3 procent.
Nee, niet die lageloonwerkers zullen veel voelen van een massieve belastingverlaging. Zij dreigen die veeleer te moeten financieren, omdat het mes gezet wordt in onze collectieve voorzieningen en sociale zekerheid.
