Dromer
‘Als kind en tiener droomde ik veel. Ik geloofde dat ik alles kon zijn en doen wat ik wilde. Diezelfde fantasie probeer ik op Ketnet ook bij de kinderen aan te spreken, onder meer om weg te blijven van al het dramatische dat er in de wereld gaande is. Meegaan in kinderen hun levendige fantasieën is fantastisch: hoe zotter, hoe leuker het wordt. Met het volwassen worden raak je dat voor een deel kwijt. Dat vind ik jammer.’
Ambitie
‘Ik maak al tien jaar televisie voor kinderen. Dat is mijn veilige haven, maar ik vraag me af of ik hetzelfde kan waarmaken bij een volwassen publiek. Met het ouder worden kijk ik wat realistischer en genuanceerder naar de wereld. Weten wat haalbaar is, is belangrijk. Toch heb ik nog steeds een stukje van die kleine, dromende Sarah in me zitten. Zo is het dit jaar mijn ambitie om werk te maken van de verschillende ideeën voor tv-programma’s in mijn hoofd.’
People pleaser
‘Mijn inlevingsvermogen is heel groot. Op zich een mooie eigenschap, en handig om te begrijpen wat anderen willen. Maar het staat me soms in de weg, want ik ben daardoor ook een people pleaser. Nee zeggen vind ik moeilijk. Als er voor een tv-programma iemand heel veel moeite doet om mijn kleding of haar te stylen, krijg ik het niet over mijn hart te zeggen dat ik het eigenlijk niet mooi vind. Het zorgt er ook voor dat ik moeilijk tegen onrecht kan.’
Controle
‘Als iets als druk of een verplichting aanvoelt, doe ik het vooral het averechtse. (lacht) Een echte rebel kun je mij misschien niet noemen, maar ik heb het soms moeilijk om te voldoen aan wat anderen van mij verwachten. Ik ben bijvoorbeeld opgegroeid met de boodschap dat de schoonheid van een vrouw in het haar zit. Toen ik op m’n zestiende voor het eerst alleen naar de kapper mocht, heb ik mijn haar kort laten knippen. Het gaat dus nooit om echt drastische dingen, maar vooral om het gevoel om zelf controle te houden over wat er in het leven gebeurt.’
Voorbeeld
‘Toen ik bij Ketnet begon, was ik nog heel bewust bezig met de boodschappen die ik wou meegeven aan de kinderen. Later werd dat iets organisch, die voorbeeldfunctie werd vooral iets leuks. Ik vind het fijn als kinderen zich in mij herkennen of als ik hen kan motiveren. Met Instagram heb ik een platform dat ik meestal gebruik voor leuke dingen. Maar soms deel ik ook dingen die mij raken, zoals de situatie in Gaza. Ik hoop dat ik daarmee ook andere mensen kan raken en hen aanzet om erover na te denken.’
