In Amerika heersen andere wetmatigheden … die naar ons komen. Wat had u verwacht van de verkiezingen in de Verenigde Staten van Amerika? Ik ben, moet ik toegeven, al even niet meer in staat de Amerikanen te begrijpen.
Het land staat mijlenver af van de leefwereld die ik ken. Het recht van het volk om wapens te dragen mag niet worden beperkt, zegt hun grondwet. Een basisbescherming tegen ziekte is een gevecht van nu al minstens tien jaar geworden. Abortus is voor de ene onmogelijk, voor de andere kan het tot 25 weken zwangerschap.
Ook onze verkiezingen gaan meer en meer om de kopman, zelfs al kun je er niet voor stemmen.
Al die verschillen kunnen mijn interesse nog opwekken. Om te begrijpen wat beleidsmakers aan principes vooropstellen, of om te kijken welke thema’s de bevolking beroeren. Meer zorgen maak ik mij over de extreme polarisering die heerst.
De reportages die we te zien krijgen tonen keer op keer dat mensen door alles en iedereen in hun omgeving verplicht worden zich aan te sluiten bij een extreem standpunt. Geen nuance. Enkel juist of fout en alles of niets.
Kopman
Trump zei zonder omhaal dat als hij niet wint, de verkiezing gefraudeerd is. De kranten, de tv-zenders en de sociale media (X op kop) versterken met plezier alle uitspraken die de polarisering versterken. En zo verlamt de tijdsgeest in Amerika elke oplossing die de echte uitdagingen nodig hebben. En begrijpt niemand meer wat hen bezielt. We zijn benieuwd wat Donald Trump zal doen en wat dat voor de wereld betekent.
Die wetmatigheden komen stap voor stap ook naar ons. Ook onze verkiezingen gaan meer en meer om de kopman, zelfs al kun je er niet voor stemmen.
Strijd mee voor redelijkheid, degelijkheid en nuance.
En de mensen wordt gevraagd te kiezen: ben je voor de rijken of voor de kleine man? Ben je tegen het klimaat of tegen de industrie? Ben je voor de stad of voor het platteland?
Onze kranten doen graag mee, net als politici. Zoals we zien in de onderhandelingen voor een federale regering. Het lekken van (super-)nota’s in de kranten leidt onvermijdelijk tot polarisatie over de inhoud en dus het vastlopen van gesprekken.
We konden het nog vorige week vaststellen. Dat kranten daarvan smullen begrijp ik heel goed. Dat partijen hieraan meewerken niet. Het ondergraaft hun eigen lot. Het verlamt hen, terwijl de polarisering weer een stapje gaat. Het verlamt ook ons, als toeschouwer in dit spektakel.
Bestaan wij enkel als we mee polariseren? Ik geloof dat niet. Strijd dus mee, beste lezer, voor redelijkheid, degelijkheid en nuance. Daarmee komen we los van verlamming en dicht bij goed beleid.
Peter Wouters - voorzitter beweging.net
