De nota van federaal formateur Bart De Wever (N-VA) opent de deur voor nulurencontracten op de Belgische arbeidsmarkt. Dat doet De Wever door ervoor te pleiten om ‘de minimale arbeidsduur af te schaffen’, en oproepcontracten zonder duidelijke werkuren mogelijk te maken.
Nulurencontracten zijn arbeidsovereenkomsten zonder garantie op een vast aantal werkuren. Werknemers zijn dan ‘oproepkrachten’. Alleen wanneer werkgevers het naar goeddunken nodig vinden om hen op te roepen, kunnen ze werken en een loon ontvangen. Nochtans gaat dat in tegen Europese arbeidsrichtlijnen die uitdrukkelijk waarschuwen voor de invoering van nulurenovereenkomsten, omdat die ‘het algemene beschermingsniveau van werknemers ver-
lagen’.
‘Mensen met een nulurencontract behoren tot de onzekerste en kwetsbaarste mensen op de arbeidsmarkt.’
‘De Wever wil nulurencontracten invoeren, net nu de landen waar ze bestaan er alles aan doen om er weer van af te komen’, zegt expert arbeidsrecht Piet Van den Bergh, die de nota uitploos. Labour, dat in juli de Britse verkiezingen won, beloofde om dit jaar nog komaf te maken met het groeiende en ongebreidelde gebruik van nulurencontracten in het Verenigd Koninkrijk, nu er al ruim een miljoen mensen met zo’n contract werkt. Ook de nieuwe Nederlandse regering, nochtans een uiterst rechtse coalitie, ‘streeft naar meer vaste contracten voor werknemers’.
‘Mensen met een nulurencontract behoren tot de onzekerste en kwetsbaarste mensen op de arbeidsmarkt’, zegt de Britse vakbondskoepel TUC. ‘Bovendien zijn vooral jongeren en minderheden er de dupe van. Veruit de belangrijkste reden om een nulurencontract te tekenen, blijkt uit ons onderzoek, is omdat mensen geen andere opties hebben.’
‘Welke problemen zou de Belgische regering oplossen met nulurencontracten?’ vraagt Van den Bergh zich af. ‘Bovendien legt de Europese richtlijn voor transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden anti-misbruikbepalingen op voor nulurencontracten. Benieuwd hoe België dat gaat uitleggen aan de Europese Commissie.’