Hanne en Kasper zijn vormingswerkers bij expertisecentrum Arktos. Deze organisatie zet de schouders onder verschillende projecten in Vlaanderen, waaronder Link-T en Younited. Arktos versterkt jaarlijks meer dan 7 000 kinderen en jongeren in kwetsbare situaties in hun krachten en talenten. Het eigenaarschap van de jongeren staat steeds voorop.
Milan*(20) loopt een traject bij Link-T: een project dat zich inzet voor de activering van 18 tot 30-jarigen.
Dag Milan, anderhalf jaar geleden startte je een traject bij jouw traject-gezel Kasper. Hoe kwam je bij hem terecht?
MILAN ¬ ‘In die periode ervaarde ik verschillende drempels. Ik had stevige mentale problemen en geraakte moeilijk op afspraken. Ik had geen idee welk werk ik wou doen. Mijn VDAB-bemiddelaar vroeg of ze mijn gegevens mocht doorgeven en zo contacteerde Kasper mij. Een week later stond hij al voor de deur en kon mijn traject starten.’
Hoe ging je met jouw drempels aan de slag?
‘Enerzijds zocht ik gericht naar mijn interesses en talenten. Anderzijds ging ik de moeilijke thema’s niet uit de weg. Ik zocht samen met Kasper naar een psycholoog die gespecialiseerd is in mijn problematieken: ADHD, ASS en mijn gebrek aan motivatie.’
Welke successen heb je al bereikt?
‘Ik ontdekte mijn passie voor computers en startte een opleiding PC-technieker bij Syntra. Zo creëer ik een duurzame toekomst. Ook kleine successen hebben een grote impact op mijn leven. Mijn plan leren trekken met het openbaar vervoer bijvoorbeeld. Vroeger wist ik niet waar te beginnen, maar inmiddels verplaats ik me zonder moeite met de bus.’
Wat onderscheidt jouw huidige traject van andere dienstverlening?
‘De lage drempel schept veel vertrouwen. Kasper komt zelfs bij mij thuis. Dit is heel helpend wanneer ik bijvoorbeeld terug in een depressie zak en zelf sociaal contact zou vermijden. Link-T werkt ook breder dan andere organisaties. Zo had ik in het verleden begeleiding voor mijn autisme, maar aan andere problemen werd niet gewerkt. De bredere aanpak is precies wat ik nodig heb. Tot slot is het ook gratis.’
Waar ben je momenteel trots op?
‘Ik ben trots op het werk dat ik in mijn opleiding geïnvesteerd heb. Ik denk niet meer “Ik doe het morgen wel”. Ik kom elke dag uit mijn bed om dingen vast te pakken. Het fijne is dat ik dit zelf bereikt heb. Kasper heeft me geholpen om de richting te zoeken maar duwde me niet in een richting. Zo bleef ik eigenaar van mijn leven en kan ik nu trots zijn op wat ik heb bereikt.’
Ook Fleur*(29) loopt al acht maanden een traject bij Link-T. Samen met haar trajectgezel Hanne gaat ze op zoek naar haar krachten en overwint ze drempels als alleenstaande en werkzoekende jonge vrouw.
Dag Fleur, hoe was het voor jou om een traject te starten?
FLEUR¬ ‘In het begin was ik heel terughoudend, na enkele negatieve ervaringen met soortgelijke projecten. Maar hoe meer de gesprekken vorderden, hoe meer ontspannen ik werd. Ik bouwde een vertrouwensband op met Hanne en haalde steeds meer positieve energie uit de gesprekken.’
Kan je iets meer over vertellen over die negatieve ervaringen?
‘Ik voelde me toen niet gesteund door de begeleider. Alles was gericht op vacatures zoeken, maar zonder resultaat. Na mijn verhuizing werd mijn traject abrupt afgebroken, zonder duidelijke communicatie. Ik bleef met een leeg gevoel achter, alsof ik veel tijd en energie verloren had, maar nog steeds nergens stond.’
Welke verschillen merk je in jouw huidige ervaring?
‘Het grootste verschil is dat er gewerkt wordt aan een goede relatie. Ze kijken verder dan enkel werk. Zo werk ik al maanden aan mijn zelf beeld en sociale contacten.’
Hoe werk je daar precies aan?
‘Naast de gesprekken met Hanne, ga ik ook naar de groepsmomenten op woensdag. In het begin was dit spannend, want ik kende niemand. Maar het is gezellig, ik kan lachen en doe nieuwe ervaringen op. Zo was ik nog nooit in de bowling in Sint-Niklaas geweest. Het is een plezante manier om zonder druk in contact te komen met anderen. Op dinsdag speel ik voetbal bij Younited Beveren. Het is intensief maar het houdt me in beweging. Het leukste is dat we elkaar aanmoedigen. Na de training koken en eten we samen met de andere deelnemers en coaches.’
‘Ik vind dit belangrijk want ik heb me lang afgezonderd van mensen. Met deze ervaring merk ik dat ik een ander persoon word. Ik ben vrolijker en heb het gevoel dat ik me even geen zorgen hoef te maken.’
Welke doelen en dromen heb je nog voor de toekomst?
‘Ik wil graag vrachtwagenchauffeur worden. Dit verloopt stap per stap. Eerst kan ik halftijds werken, om daarnaast te focussen op mijn droomjob. Ik ben nu goed bezig met aan mezelf te werken en zo geraak ik, op eigen tempo, dichter bij mijn einddoelen.’
Tekst Joke Sonjeau
