Het is helaas niet anders in België. Stakingen van terecht misnoegde Delhaize werknemers werden in heel het land verboden door een eenzijdig verzoekschrift dat de directie indiende bij de rechtbank. Zonder weerwoord, dat is nu eenmaal niet voorzien in die procedure. De plannen van de Delhaize directie kregen zo eenzijdig voorrang op de vragen van de medewerkers. Om discussies in bedrijven op te lossen hebben we in dit land nochtans een veel betere werkwijze: sociaal overleg. Alleen lijken sommige werkgevers daar niet meer in te geloven. Ze hebben in brute macht en dure advocaten een beter alternatief gevonden. Op kort termijn dan toch.
'Het betogingsverbod van minister Van Quickenborne is een aanval op een van de meest fundamentele mensenrechten.'
Marc Leemans
Als het rommelt bij de werkgevers, dan staat Open VLD altijd klaar om het vuur verder op te poken. Minister Van Quickenborne wil een wetsontwerp laten stemmen om mensen die zich misdragen in een betoging een betogingsverbod op te leggen. Voor alle duidelijkheid: die mensen moeten gestraft worden. Vandalisme of ander geweld kunnen we niet tolereren. Maar we hebben nu al wetten genoeg tegen brandstichting, tegen geweld, tegen vandalisme. Waarom dan nu nog dit wetsontwerp?
Wettelijke vaagheid
Het wetsontwerp Van Quickenborne roept ook heel wat andere vragen op. Wat is intolereerbaar gedrag? Is dat ook het uitdelen van pamfletten die pleiten voor vermogensbelasting? Is dat een betoger die een straffe slogan scandeert? Is dat een piket aan de fabriekspoort? Wie zijn goede en slechte betogers? En hoe gaat dat betogingsverbod afgedwongen worden? Moet iedere betoger binnenkort eerst toestemming gaan vragen op het politiebureau? Bij zo een glijbaan weet je waar je begint, maar nooit waar je eindigt. Gewilde wettelijke vaagheid zal al snel leiden tot juridische interpretaties. En dan zijn we vertrokken.
Het betogingsverbod van minister Van Quickenborne is een aanval op een van de meest fundamentele mensenrechten. In de geschiedenis van de mensheid was het voor gewone mensen heel lang niet mogelijk om hun stem te verheffen. De voorbije eeuw zijn we dat gelukkig wat ontgroeid. Maar de slinger dreigt nu terug de andere richting op te gaan. En dat op initiatief van een liberaal, die vrijheid van meningsuiting toch hoog in het vaandel zou moeten voeren. Het is trouwens al even merkwaardig dat de socialisten, groenen en christendemocraten in de regering dit wetsvoorstel laten passeren. Zij zouden als eersten moeten weten hoe belangrijk het recht om actie te voeren is.
Ik besef natuurlijk dat acties soms voor hinder en wrevel zorgen. Maar ik weet tegelijk ook dat gewone mensen zelden iets cadeau krijgen. Dat machthebbers het vaak eerst moeten voelen. Planken vol boeken over sociale geschiedenis bewijzen dat. Het recht op betogen, op vrije meningsuiting is te kostbaar om het zomaar te laten verkwanselen. De Hoge Raad voor Justitie, en dat zijn geen vakbondsmilitanten, vindt dat trouwens ook.
Marc Leemans, voorzitter ACV
