De confederatie lanceerde afgelopen weekend het idee werklozen te verplichten om in de bouwsector aan de slag te gaan. Zo willen ze het nijpende personeelstekort in de sector oplossen. Ook de beperking van de indexering is volgens hen een wondermiddel om de inflatie tegen te gaan.
Vooral de uitspraken dat de bouwsector de hoogste lonen na de chemie heeft én het idee om lukraak werklozen zonder enige ervaring op een werf te zetten, stoten Vandenberghe voor de borst. ‘Werklozen verplichten om in de sector aan de slag te gaan en zonder enige vakkennis of opleiding een werf opsturen is toch wat kort door de bocht. Dat is zelfs onverantwoord en onveilig. Er moet vooral ingezet worden op het aantrekkelijk maken van de bouwsector door betere loon- en arbeidsvoorwaarden, minder flexibiliteit, betere mobiliteitsvoorwaarden … Het idee dat de bouwsector op de chemie na de hoogste lonen uitbetaalt, is trouwens bij de haren getrokken. Een gemiddeld uurloon bedraagt 17 euro, wat neerkomt op een maandloon van 1 900 euro netto.’
'Er moet vooral ingezet worden op het aantrekkelijk maken van de bouwsector'
Patrick Vandenberghe, voorzitter ACVBIE
‘Een indexsprong of de invoering van een geplafonneerde index, zogenaamd gunstig voor de laagste lonen zijn voor ons twee onaanvaardbare pistes. De percentuele verhoging van de lonen is de enige echte manier om de stijging van de levensduurte proportioneel op te vangen, de koopkracht te vrijwaren en de sociale zekerheid in stand te houden”, besluit Vandenberghe.
'Alles ziet af'
Franky Van de Walle (55) werkt al meer dan 30 jaar bij nv Vandenbussche in Aalter. Hij vertelt vrijuit over zijn ervaring op het werkveld. ‘Het rooskleurige beeld dat de Confederatie Bouw ophangt mag wat mij betreft meteen de vuilbak in, want bouwvakker is een zwaar en ondergewaardeerd beroep. Mijn rug, schouders, knieën, ellenbogen en armen, alles ziet af. Ik doe voornamelijk verbouwingen waar veel manueel werk aan te pas komt en je vaak zware dingen moet tillen of sleuren. Het is ook mentaal zwaar omdat wij constant onder een enorme tijdsdruk moeten werken om de werken op tijd klaar te krijgen.’
'Bouwvakker is een zwaar en ondergewaardeerd beroep'
Franky Van de Walle
‘In mijn ploeg zijn we met drie vijftigplussers, want er zijn bijna geen jongeren die instromen. Toen ik net begon met werken, bevonden zich de meeste werven rond de kerktoren. Er was ook minder verkeer, dus je was eigenlijk nooit echt lang onderweg. Tegenwoordig moeten we steeds maar verdere verplaatsingen maken, naar Veurne, Poperinge of zelfs Brussel. Wij rijden met een camionette die begrensd is tot 90 kilometer per uur. Zo ben je al snel een uur of langer per weg op de baan. En dat is zeker als chauffeur heel zwaar.'
'Wij vertrekken ’s ochtends om 5 uur als we een verre werf hebben en komen ’s avonds als we geluk hebben om 18 uur thuis, als er niet teveel file is. Met file kan dat makkelijk een uur of twee later zijn. Dat zijn slopende dagen. Als ik na zo een dag in de zetel neerzit, duurt het niet lang voordat ik in slaap val. Als jonge gast heb je daar geen last van, maar eens je de 40 voorbij bent, begin je dat toch te voelen.’
