ERWIN TEMMERMAN ¬ ‘Ik ben hier beginnen te werken in de tweede helft van augustus vorig jaar, toen alles nog in volle opbouw was. Het negentiende-eeuwse gebouw stond al enkele jaren leeg. In september was er een jobdag waarbij we het eerste kernteam hebben aangenomen. Die mensen hebben het gebouw ingericht om de eerste bewoners te kunnen ontvangen en operationeel te zijn. De eerste bewoners zijn hier toegekomen begin oktober.’
Zelfkookkeuken
ERWIN TEMMERMAN ¬ ‘Aangezien dit gebouw voorheen een hotel was, beschikt elke kamer over een eigen badkamer, wat vrij uniek is. Alleenstaanden delen een kamer met vier tot zes personen. Een familie krijgt een eigen kamer. Er zijn twee grote recreatieruimtes, de zelfkookkeuken en de eetzaal. En uiteraard de kantoren van het personeel.’
De zelfkookkeuken is een grote zaal met kitchenettes, één per kamer. De mensen kopen zelf hun boodschappen, maken zelf hun eten, doen hun afwas en eten samen in de grote eetzaal.’
Op zoek naar een veilige plek
ERWIN TEMMERMAN ¬ ‘Momenteel verblijven hier 225 mensen. Zodra de laatste kamers zijn goedgekeurd door de brandweer, kunnen er in totaal 240 mensen worden gehuisvest. De mensen komen hier terecht via Fedasil in Brussel. Momenteel zijn dat vooral alleenstaande mannen of vrouwen, maar er zijn ook families en 24 niet-begeleide minderjarige asielzoekers bij. Die laatste zijn allemaal jongens uit Afghanistan van 15 tot 18 jaar. Vier begeleiders geven hen de zorg die ze verdienen. Al die mensen zijn op zoek naar bescherming. Ze ontvluchten vervolging en oorlog: hun leven is in gevaar. Het gaat o.a. om mensen uit Afghanistan, Palestina, Syrië, Burundi en Senegal, maar ook uit Georgië en Moldavië.’
‘Hoelang ze hier kunnen blijven varieert natuurlijk. Dat hangt af van de beslissing in hun dossier. Soms gaat dat snel en zijn zij hier maar enkele weken, maar het kan zelfs oplopen tot verschillende jaren. Als zij asiel hebben aangevraagd in België, en ze krijgen een positieve beslissing. Dan mogen ze in België blijven en gaan ze hierna naar een lokaal opvanginitiatief. Bij een negatieve beslissing is het de bedoeling dat ze vrijwillig terugkeren naar hun land van herkomst.’
Naar school, aan het werk, op cursus
ERWIN TEMMERMAN ¬ ‘De kinderen tot 18 jaar zijn leerplichtig. De kleuters en lagere schoolkinderen gaan hier in Sint-Laureins naar school. Na een jaar in de OKAN-klas (taalbad), kunnen ze in Eeklo naar het secundair. Voor de volwassenen is er vorming opgestart. Iedereen die dat wil, kan naar de Nederlandse les in Zelzate of Eeklo. En in het centrum zelf geven we ook bijles Nederlands.’
‘Als mensen vier maanden hier zijn (sinds hun asielaanvraag), mogen zij werken. Veel mensen hebben werk gevonden in de streek, in tuincentra, industriële bedrijven, ... De VDAB helpt ons met vorming en tewerkstelling. In overleg met De Lijn zijn er extra bussen ingelegd op de uren dat de bewoners naar school of op het werk moeten geraken. Er staan ook fietsen ter beschikking.’
‘De bewoners doen ‘s avonds boodschappen, maken eten, ruimen op en hebben tijd voor een ontspannende activiteit. We willen hen een zo normaal mogelijk leven bieden, met grote zelfstandigheid. Zij zorgen zelf voor de schoonmaak van het gebouw; daar krijgen ze klusjesgeld voor. Daarnaast krijgen ze wekelijks zakgeld en dagelijks maaltijdgeld.’
In de weekends organiseren de begeleiders activiteiten per doelgroepen: bv. een cricketwedstrijd voor de Afghaanse jongens, voetbal, een culturele uitstap, ... Vrijwilligers komen huistaakbegeleiding geven aan de kinderen. Er zijn computer-klassen opgestart en we helpen de mensen met het schrijven van cv’s.’
Ontmoeting met de buren
ERWIN TEMMERMAN ¬ ‘We organiseerden een nieuwjaarsreceptie, waarbij we de inwoners van de gemeente hadden uitgenodigd om elkaar wat beter te leren kennen. In het begin heerste wel wat bezorgdheid over de komst van het centrum. Maar de grote opkomst en het enthousiasme op de receptie heeft aangetoond dat de integratie beter verloopt dan gedacht. Dat merk je bij de organisatie van ons kledingmarktje: de inwoners hebben ons enorm veel kleding bezorgd voor de mensen hier. Er gebeurt hier dus van alles. Het leven gaat door... Er zijn zelfs al baby’s geboren in het centrum!’
Tekst Nancy Vereecke
