Teruggetrokken
‘Ik ben eigenlijk een heel introvert persoon, maar tijdens het werk kan ik dat van mij afschudden. Mijn werkomgeving is voor mij een veilige bubbel waarin ik mezelf kan laten gaan en schaamteloos de extreemste dingen mag doen, die ik in het echte leven nooit zou durven. Maar zodra er ‘Cut!’ geroepen wordt, of wanneer de voorstelling afgelopen is, dan is dat weer voorbij. Dan kan ik mij weer in mijn schulp terugtrekken en in alle rust onzichtbaar worden.’
Bezeten
‘Ik speel een bescheiden rol in de nieuwe film The Chapel, waarin het gaat om mensen die hun leven in functie stellen van de kunst. Ik herken mezelf daar wel in. Mijn vak is meer dan een beroep, het is een passie. Je wordt daardoor als het ware helemaal bezeten. Ik kan het niet loslaten wanneer ik met een project bezig ben. Het is op zo’n moment alsof alles wat je ziet in de wereld daarmee verbonden is.’
Grauw
‘Het is een raar gevoel wanneer de politiek probeert duidelijk te maken dat je als kunstenaar voor hen eigenlijk niet belangrijk bent. Wij zijn er allemaal van overtuigd dat het vertellen van verhalen onontbeerlijk is, in welke vorm dan ook, of dat nu toneel, film, tv of muziek is. Gewoon babbelen, boeken lezen, je gedachten uitwisselen en je aan elkaar spiegelen, dat is een basisbehoefte om het leven door te komen. Een mens heeft kunst nodig om gelukkig te zijn. Dat geeft het leven een extra laagje. Anders is het allemaal zo hard en zo grauw.’
Hoopvol
‘Hoewel ik de minder fraaie kant van de realiteit goed zie en melancholisch en zwaarmoedig kan zijn, ben ik doorgaans wel hoopvol. Ik las onlangs in een interview met psycholoog Bram Vervliet dat wie hoopvol of positief durft te zijn in de huidige tijd die vol angst en woede zit, vaak als naïef wordt afgeschilderd. Het is jammer dat het woord naïef zo vaak wordt gekoppeld aan hoop. Zolang de dingen bewegen, hoe traag ook, is er hoop. Dat is iets dat we moeten koesteren.’
Tragikomisch
‘Mensen weten dat misschien niet omdat ik vaak heel serieuze types speel, maar ik ben eigenlijk wel grappig. (lacht) Humor is heel belangrijk voor mij. Ik ben misschien niet meteen het type om altijd te grappen en te grollen, maar ik hou wel van de tragikomedie met een lach en een traan. De combinatie van die twee uitersten vind ik het boeiendst. De slechterik die af en toe ook een goeie mop maakt is bijvoorbeeld ook verrassend. Zulke zaken en knipoogjes probeer ik overal wel ergens in mijn werk te steken.’
The Chapel, de nieuwe film van Dominique Deruddere met Taeke Nicolaï, Ruth Becquart en Kevin Janssens is nu te zien in de bioscoop.
