Vertrouwen
‘Ik was altijd al gefascineerd in het doen en laten van mensen, in wat hen drijft. Wanneer je oprecht naar mensen luistert, dan komen de verhalen vaak vanzelf. Interesse kun je niet veinzen. Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg, kwam van een blinde man die ik tijdens mijn eerste fietsreis voor Iedereen beroemd ontmoette. Hij zei mij: Ik praat graag met jou. Uit je stem klinkt vertrouwen en rust. Zulke kleine momenten tekenen het leven. Iemand die je uitnodigt en tegen je zegt: Ga even zitten. Hoe is ’t met jou? Daar hebben we allemaal nood aan.’
Bergrit
‘Wanneer ik mensen ontmoet die hun ziel blootleggen en een zwaar verhaal vertellen, dan ben ik daar soms even niet goed van. Dan komt de fiets goed van pas. Even een paar uur doortrappen en het als het ware achter mij laten. Het is belangrijk om even stil te staan, maar je mag er niet oneindig lang in blijven hangen. Het leven is net als een zware bergrit: soms moet je alles geven om boven te geraken. Daarna mag je zeker even stilstaan en genieten van het uitzicht, maar dan wacht alweer een lange en gevaarlijke afdaling waarbij je alert moet blijven. Als je te lang op je lauweren blijft rusten, sta je niet meer scherp.’
Echt
‘We zijn het verleerd om buiten te komen en moeite te doen. Je kunt heel je leven vanuit je sofa regelen. Wil je een lief? Download Tinder. Wil je een huis? Surf naar een immosite. En ga zo maar door. Leven is ook het leven aangaan en af en toe eens de moeilijke weg bewandelen. Tegenwoordig is het not done om gewoon spontaan bij iemand langs te gaan. Alles moet eerst via Messenger of Instagram verlopen, terwijl er maar één echte communicatievorm is: face-to-face. Er schuilt zoveel meer waarheid in het non-verbale contact en iemands mimiek dan in emojis en gifjes.’
Postbode
‘Telkens wanneer ik van een reis terugkom heb ik meer moeite om mij aan het jachtige ritme aan te passen. Bij ons in West-Vlaanderen wordt nogal vaak gezegd: We moeten snel nog een beetje voortdoen. Dat zegt veel over onze aard. We zijn een volk dat gejaagd is. Even rusten en tijd voor jezelf hebben is bijna een doodzonde. Ik was graag een postbode geweest uit de oude tijd. Bij mensen binnenspringen tijdens je ronde, een koffietje hier, een babbeltje daar … Nu loopt iedereen met een tikkende klok door het leven. Dat kan toch niet zijn waar het leven om draait?’
Avontuur
‘Ik ben enorm geschrokken van wat het vaderschap met mij deed. Waar ik vroeger niet kon wachten om weer op avontuur te trekken of zelfs om naar het buitenland te verhuizen, heb ik nu een zoon die binnenkort drie jaar wordt en een dochtertje van tien weken. Daar is geen fietsavontuur tegen bestand. Dat is je alles. Ik lig daar wel eens wakker van, want ik wil dat mijn kinderen een goede toekomst hebben. Maar het is ook niet zo dat ik nooit meer iets ga doen. Ik zie in mijn zoon de ontdekkingslust terug die ik als kind al had. Wie weet komt dus na Met de wind mee wel Met het kind mee.’ (lacht)
