Rampspoed waar onze politieke leiders niet meteen een antwoord op hadden. Ik kan daar begrip voor opbrengen, rampen slaan nu eenmaal onverwacht en hard toe. Wat ik veel minder aanvaardbaar vind, is dat mondmaskers alleen nog maar in China bleken geproduceerd te worden. Dat zorginstellingen zo zwaar onderbemand waren dat studenten en gepensioneerden vrijwillig moesten bijspringen. Dat de civiele bescherming zo sterk afgebouwd was dat ze nog bitter weinig bescherming en hulp kon bieden aan landgenoten die redding zochten op daken.
'Na een aarzelende start herpakken onze regeringen zich.'
Marc Leemans
Na een aarzelende start herpakken onze regeringen zich. Het besef groeit dat de mondiale vrije markt eerder deel van het probleem dan van de oplossing is. We ontdekken het belang van goed uitgebouwde overheidsdiensten. Een overheid die met een sterke sociale zekerheid mensen steunt die niet kunnen werken. Die met premies zorgt dat bedrijven niet massaal op de fles gaan. Die de zorgsector eindelijk extra middelen gaf. Al moet het gezegd: de overheid kan niet alles alleen oplossen. Burgerinitiatieven zorgen voor helpende handen in de coronacrisis. Zoals we ook solidaire krachten zien om de schade van de watersnood op te ruimen.
Laat ons met de harde lessen die we kregen ook politiek aan de slag gaan. Dat is nodig, want rampspoed kunnen we structureel alleen maar het hoofd bieden met gezamenlijke en gecoördineerde inspanningen. We dragen allemaal flink bij, dus we moeten op de overheid kunnen rekenen. Dat betekent dat we duidelijke keuzes moeten maken.
Zullen we nog aanvaarden dat steenrijke mensen en machtige bedrijven veel minder bijdragen dan hun draagkracht toestaat? Zouden we de overheidsmiddelen die we pompen in salariswagens niet beter besteden aan openbaar vervoer? Zijn steeds minder werkgeversbijdragen aan de noodlijdende sociale zekerheid een slimme keuze? Die vragen stellen, is ze beantwoorden. Andere keuzes resten er trouwens niet.